ตัวอักษรฮันกึลประดิษฐ์ขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1443 โดยพระเจ้าเซจงมหาราช แห่งราชวงศ์โชซอนซึ่งก่อนหน้านั้นชาวเกาหลีใช้ตัวอักษรจีนในการเขียน อย่างไรก็ตามตัวอักษรจีนยากและเป็นอุปสรรคต่อประชาชนทั่วไปที่ไม่รู้หนังสือ ดังนั้นพระเจ้าเซจงจึงคิดค้นประดิษฐ์ตัวอักษรที่เรียกว่า "ฮันกึล" เพื่อให้ประชาชนทั่วไปใช้ได้ง่ายยิ่งขึ้น
การสร้างสระ มีรูปแบบดังนี้
พระเจ้าเซจงมหาราชประดิษฐ์สระ ‘ㅏ, ㅑ, ㅓ, ㅕ, ㅗ, ㅛ, ㅜ, ㅠ’ ขึ้นจากองค์ประกอบ 3 อย่าง คือ ท้องฟ้า (•), พื้นดิน (ㅡ), คน ( l ) สระอื่น ๆ
การสร้างพยัญชนะ มีรูปแบบดังนี้
ㄱ พยัญชนะพื้นฐาน ‘ㄱ, ㄴ, ㅁ, ㅅ, ㅇ’ เป็นเสียงที่เกิดขึ้นจากอวัยวะส่วนต่าง ๆ ของปาก
- [k/g] → ㅋ[kh]
- ㄷ[t/d] → ㅌ[th]
- ㅂ[p/b] → ㅍ[ph]
- ㅈ[ʧ/ʤ] → ㅊ[ʧ h]
เมื่อเพิ่มปริมาณลมที่มากขึ้นในการออกเสียง จะทำ ให้พยัญชนะพื้นฐานกลายเป็นพยัญชนะเสียงหนัก ㅋ, ㅌ, ㅍ, ㅊ
- ㄱ[k/g] → ㄲ[k’]
- ㄷ[t/d] → ㄸ[t’]
- ㅂ[p/b] → ㅃ[p’]
- ㅅ[s] → ㅆ[s’]
- ㅈ[ʧ/ʤ] → ㅉ[ʧ′]
เมื่อเขียนพยัญชนะตัวเดียวซ้อนกันจะได้พยัญชนะ ㄲ, ㄸ, ㅃ, ㅆ, ㅉ ซึ่งออกเสียงไม่พ่นลมหรือเบา
การสร้างพยางค์ มีรูปแบบดังนี้
พยางค์ประกอบไปด้วยพยัญชนะและสระ ในการเขียนพยางค์ทุกพยางค์จะต้องมีพยัญชนะและสระอย่างน้อย 1 ตัว พยัญชนะไม่สามารถ อยู่โดดเดี่ยวได้ เช่นเดียวกันกับสระก็ไม่สามารถอยู่โดดเดี่ยวได้ อย่างไรก็ตามในภาษาเกาหลี ถ้าพยางค์ไม่มีเสียงพยัญชนะต้นจะเขียนด้วยพยัญชนะ ‘ㅇ’ ที่เปรียบได้กับพยัญชนะไม่มีเสียง พยัญชนะสามารถเป็นพยัญชนะต้นและตัวสะกดได
